അതിര് വരമ്പുകളില്ലാത്ത രാത്രികൾ
നീളെ നീളെ ഈ തീരത്തേതോ
ആർത്തിരമ്പുമൊരു തെന്നൽ
നോവുമീ ഹൃദയ വാടിയിൽ-
പാതി മീട്ടി ഉറഞ്ഞു പോയൊരാ -
പഴയ രാഗത്തിന് ആത്മ സ്പന്ദനം,
വീണ്ടുമെന്നിൽ ഉണർത്തി .
ഭീതിയുണ്ടീ നിശാശയ്യയിൽ-
നീ കൂടെയുള്ളീ നിമിഷം,
ഏറെ ആനന്ദവും ആത്മദാഹവും
ആത്മാവിൽ അഗ്നിയായി പടരുന്നു.
ഉടലൊന്നു ചൊല്ലുമ്പോൾ
എതിരെ പറയുവാനിടയുന്ന-
മനവും പതിയെ ഈ നിലാവിന്റെ
പ്രണയായാമങ്ങളിൽ
ഇടറി വീഴുന്നുവോ!
നിൻ ദളങ്ങൾ തൻ
ഈറൻ തേടും പൊന്-
ശലഭമായി അരികിൽ ഞാൻ ,
നിന്നുടലോടു ഉടൽ ചേര്ന്നി-
ഇടറും ഹൃദയങ്ങൾ
ഈ നിമിഷത്തിന് അഭിലാഷമായ്
അതിരില്ല കയത്തിൽ ആഴ്ന്നു ഇറങ്ങണം.
നാളെ ഉണര്തെണ്ടനി-
ക്കിന്നീ നിശയ്ക്കൊപ്പം ,
നിന്റെ ലോകത്തെ പുല്കേണം.
Not connected : |
