മരുവിൽ ഉദിച്ച പൊൻതാരകം
അജ്ഞാനാന്ധകാര ഘോരവനങ്ങളിൽ
അന്തമെഴാത്ത തമസ്സിൻ ഗുഹകളിൽ
അജ്ഞരാണന്നോരറിവേതുമില്ലാതെ
അലയുന്നു, കാട്ടാളർ, നിഷ്കൃപന്മാർ !
അക്ഷര ശൂന്യരാം ആട്ടിയർ ...
അവരന്നം തേടുന്ന നാടോടികൾ ...
പൊള്ളും മരുഭൂവിൽ ജീവനോടെ
പെണ്‍ ജന്മങ്ങളെത്ര കുഴിച്ചു മൂടി !
കൊല്ലും കൊലയും പതിവു പോലെ
തുച്ഛമാം ഗോത്രവഴക്കിനാലേ ...
ഇച്ഛകൾക്കൊത്തു നടന്നു പാരിൽ
കേവല സൃഷ്ടികൾ നശ്വരന്മാർ !
അശാന്തി തൻ പർവ്വങ്ങൾ തച്ചുടക്കാൻ
ശാന്തി തൻ പൂനിലാപൊയ്ക തീർക്കാൻ
പരിവർത്തനത്തിൻ ചരിതമേകാൻ
മാനവ മോചന മന്ത്രവുമായ്
സൈകതഭൂവിലുദിച്ചുയർന്നു
വിപ്ലവ ദൂതുമായ് പൊൻതാരകം ...!
ആ മരുഭൂവിലുദിച്ച പൊൻതാരക-
തേജസ്സിനാലേ ഇരുളെല്ലാം മാഞ്ഞു പോയ്‌ !
വ്യാധിതഹൃദയങ്ങൾ വെണ്ണിലാ വനികയായ്
നന്മ തൻ പൂന്തേനൊഴുക്കിയെങ്ങും...
അനുസ്യൂതമൊഴുകുന്നു ശാന്തി തൻ ദൂതുമായ്
മരുവിലുദിച്ചോരാ താരക പൊൻപ്രഭ
കാല കല്ലോലിനിക്കൊപ്പമനന്തമായ് ...!
Not connected : |
