രാവ്
പശ്ചാത്തപിക്കാത്ത വിരലുകളാൽ
നിന്നെ പുണർന്നു കിടന്നോരാ നിദ്രയിൽ ,
സ്വപ്നവും അതിലലിഞ്ഞു ,
മൊഹങ്ങൾ തൻ മണ്‍തിട്ടകൾ -
പാതിമാഞ്ഞുടഞ്ഞതും ,
നിലാവിൻ നേർത്തതട്ടമടർന്നു വീഴുന്നതിൻ മുൻപെന്നെ തിരക്കുന്ന -
നക്ഷത്രങ്ങൽക്കിടയിലേക്കീരാവ് വെളുക്കന്നതിൻ -
മുന്പെത്തീടെണം ആരുമറിയാതെ ....
ഇലകൊഴിഞ്ഞ മരച്ചുവട്ടിൽ ഞാൻ കേട്ടിരുന്നതും ,
എൻ പാദങ്ങൾ ഇടറിയ വഴികളിൽ പാതിതിരിഞ്ഞു നിന്നതുമത്രമേലെൻ പുഴുത്ത ചുമരുകൾക്കുള്ളിൽ
നീ കോറിയിട്ട സ്വപ്നത്തിൻറെ തീച്ചൂളയിൽ പിറന്ന കനൽ ചുവപ്പിച്ച കണ്‍ പൊളകൾ തുറന്നു വയ്ക്കുമ്പോഴാരാവിൻ വിരലുകളിലെൻ ശവമഞ്ജ വുമെന്തി നിലാവ് പോകുമ്പോൾ ,
നിന്നില അലിഞ്ഞു തീരാത്ത എൻറെ ആത്മാവിൻ
ചിറകിൽ നിനക്കും യാത്ര തിരിക്കാം
വാക്കുകൾ മുറവിളി കൂട്ടാത്ത നിശബ്ദ യാമങ്ങലിലേക്ക് ...
Not connected : |
