വിടവാങ്ങൽ
പിരിഞ്ഞു പോവാനിന്നു മനസ്സു മടിച്ചു നീ
ലതപോലെന്നിൽച്ചുറ്റിപ്പടരാൻ കൊതിക്കവേ-
സമയത്തിൻ കരങ്ങൾ ആലിംഗനത്തിൽ നിന്നും
നിർദയം നമ്മേത്തമ്മിൽ വേർപെടുത്തിയ നേരം,
ചിറകു മുളയ്ക്കാതെ തറയിൽപ്പതിച്ചൊരു
ചെറുകിളിയെപ്പോലെ തേങ്ങിയെൻ ഹൃദയവും.
നിന്നെയുംകൊണ്ടുപിന്നെ നീണ്ടൊരാ റെയിൽവണ്ടി
പാഞ്ഞുപോയതോ എന്റെ നെഞ്ചിലൂടെന്നു തോന്നി.
അതിന്റെ ചക്രങ്ങളെൻ കരളിൽ കൊടുവാൾ പോൽ
പതിഞ്ഞതിരൂക്ഷമായ് ദീനതയറിയാതെ.
വേദനയുടെ ചുടു ചൂളയിൽ വീണെൻ ചോര-
സ്വേദനം ചെയ്തു തീരാ കണ്ണുനീരുറവയായ്.
നൊന്പരം സഹിയാതെ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കവേ-
പുഞ്ചിരിക്കും നിൻ മുഖം തെളിഞ്ഞെന്നുള്ളിൽ വീണ്ടും.
ആമുഖം തലോടിയെൻ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി ഞാൻ
ഇഴഞ്ഞുനീങ്ങി മുറ്റും ഇരുളിലൂടെ എങ്ങോ...
പാടിയ മൈന പോയ കൂടുപോലെയെൻ മനം
മൂകമായ്, നിശബ്ദമായ്, നിശ്ചലമായി വീണ്ടും
ദിക്കുകളറിയാതെ ലക്ഷ്യമില്ലാതെ വീണ്ടും
ശൂന്യമാം പാതയിൽ ഞാൻ ഏകാന്ത പഥികനായ്.
Not connected : |
