പ്രബഞ്ചവും നാമും
കാഞ്ചിതപ്രഭഞ്ചാഞ്ചലത്തിൽ അഞ്ചിതമായൊരൂഞ്ചാലത്തിൽ പൂഞ്ചേലയണിയുമീ,ധരണീ കുഞ്ചാരനെചുറ്റിയൂഞ്ഞാലാടുന്നു.
പഞ്ചവടംചാർത്തിയഞ്ജ്നമിട്ടു, മഞ്ജിമയിൽ മജ്ജരിചൂടി, മഞ്ചികയിൽപഞ്ചമികേട്ടു, മാഞ്ചകത്തിന്നാർത്ത നാദത്തിൽ വേവുന്നമർത്യരനേകരുണ്ട്:
കാഞ്ചനകൊഞ്ചുംസഞ്ചയവും വഞ്ചതരുമീവഞ്ചഥരും മഞ്ചിയിലഞ്ചുംസഞ്ചാരികൾ നാം, അജ്ഞരാംവെറുമഞ്ചലോട്ടക്കാർ.
കഞ്ചൻതഞ്ചത്തിലാഴ്ത്തീടുമേ യീയനാഥമർത്യജീവിതയാനം. വഞ്ചിതം:തഞ്ചാൻ വേറുമഞ്ചു നിമിഷംപോലുംസഞ്ചാരിക്കില്ല സഞ്ചലമാമീയെന്നേകാന്തഭൂവിൽ.
പ്രബഞ്ചസഞ്ചിതൻകുഞ്ചീഗണം കൊണ്ടുതുറക്കുംപിന്നെയടക്കും ജനമൃത്യുവുംസഞ്ചയനവും
സഞ്ചാരന്റെയഞ്ചിത കേളി യീയണുഗോളത്തിൽതുടരുന്നു.
അനാദി ബ്രഹ്മാണ്ഡത്തിലൊരണു ഗോളത്തിലേതോവിനാഴികയിൽ വന്നുപോകുന്നനാം.
പഞ്ചെദ്രിയങ്ങൾകൊണ്ടെന്തെറിവൂ! പ്രബഞ്ചകുഞ്ചഫലമെന്തന്നോ, കഞ്ചാരംകറക്കുമീഗോളങ്ങളും കോടാനുകോടിതാരങ്ങളും കോടാനുകോടിസഞ്ചയങ്ങളും; ഇന്ദ്രന്മാര്പോലുമന്ധാളിക്കും.
സഞ്ചിതയാനന്ദകഗോളത്തിൽ ഗോളങ്ങൾസൂര്യനെയുമത് ആകാശഗംഗാകേന്ദ്രത്തെയു- മനന്ദമായി കറങ്ങീടുന്നു.
പൊയ്കയിൽ വിടരും കുമിളപോൽ ഞാനുമെന്റെയണുസഞ്ചയവും യെന്നുംവസിക്കുമീപ്രബഞ്ചത്തിൽ; അമർത്യമാണെൻ ജീവകോശങ്ങൾ
Not connected : |
