പ്രണയം
അന്നം മറന്നു തപസ്സിയായവൾ....
തൻ പ്രാണനാം സൂര്യന്റെ തലോടലിനായ് വാനിൽ മിഴികളൂന്നി ഒരു കുഞ്ഞു സൂര്യകാന്തിപ്പൂ...
തേൻവണ്ടു കിന്നാരമോതിയപ്പോഴും....
മാരുതൻ ചാരേ തലോടിയപ്പോഴും.....
തോന്നാത്തൊരിഷ്ടം...
ഒരു നേർത്ത രശ്മിയായ് സൂര്യ കിരണങ്ങൾ അവളെ തഴുകി തലോടവേ.....
തൻ ജീവനാം സൂര്യകാന്തിപൂവിനരികിലണയാൻ
മേഘപടലങ്ങളെ തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചുകൊണ്ടൊരു
മിന്നൽപ്പിണരായി അവൻ കുതിച്ചീടവേ...
.
തപസ്സിൽ നിന്നു തുറന്നൊരാ മിഴികൾ
നാണത്തിൽ വിടർന്നോരാ കവിളിണകൾ തൻ പ്രിയനെ നോക്കി മധു മന്ദസ്മിതം തൂകവേ....
ഇനിവരും ജന്മവും എനിക്ക് നീയും നിനക്കു ഞാനുമെന് മൊഴിഞ്ഞീടുമാ അധരങ്ങൾ..
Not connected : |
