വെയില്‍ പൂവിന്
ബുദ്ധാ ഞാന്‍ ഒരാട്ടിന്കുട്ടി കല്ലേറ് കൊണ്ടെന്റ്റെ കണ്ണ് -പൊട്ടി
അയ്യപ്പാ ഞങ്ങള്‍ വെയില്‍ തിന്നുന്ന പക്ഷികള്‍ - കൊക്കുകള്‍ കാരിരുമ്പിന്റെ ഘണ്ടങ്ങള്‍.
മഞ്ഞ വെയില്പുഴ ഒഴുകി തുടങ്ങുമ്പോള്‍ - ഞങ്ങള്‍ പറന്നുതുടങ്ങും.
ചുവന്ന ചെമ്പരതികളും, മലവാക പൂക്കളും - അരിഞ്ഞിടാന്‍ കുതിക്കും.
നെഞ്ചിന്റെ തുടിപ്പുകളില്‍ ഇടിമുഴക്കങ്ങള്‍ -
സൂക്ഷിക്കും, സമയത്തിന്‍റെ രധച്ചക്രങ്ങള്‍-
ഞങ്ങളില്‍ മുറുകും.
യോഗ- ഭോഗങ്ങളുടെ സമ്ന്വയമാം തന്ത്രം -
സിദ്ധിക്കുന്നു.
പച്ച പുല്‍പ്പരപ്പല്ലാതെ നിന്റെ സമാധിക്കുമേല്‍-
അക്ഷര വ്യാപാരികളുടെ കൊലചിരികളും. കാണുന്നു.
Not connected : |
