കരുതൽ
അരുതരുതെന്ന് കേണിട്ടും പ്രണയമേ എന്തിനു നീ എന്നിൽ പെറ്റുപെരുകീടുന്നു
എന്തിനെന്നറിയാതെ കരളിന്നു വിങ്ങുന്നു
ഉരിയാടാൻ കഴിയാതെമനമിന്നു കേഴുന്നു
ഗതകാലചക്രത്താലുലകം തിരിയുമ്പോൾ
തലചായ് കാനിടമില്ലാതെൻമനമുഴലുന്നു
പ്രിയതമ തൻ പുഞ്ചിരിയുടെ നറുമണം നുകരുവാനെൻ കരൾ വിങ്ങുന്നു
അകതാരിൽ വിരിയുന്ന പ്രേമത്തിൻ പൂവുതൻ നറുമണമല്ലോ അവളുടെ പുഞ്ചിരി
അകലെയാണെങ്കിലുമെൻ ഹൃദയത്തിൽ പ്രിയതമെ നിൻ സ്മൃതികൾ മാത്രം
മറക്കില്ലൊരിക്കലും നിൻ കരുതലും സ്നേഹവും
മായില്ലൊരിക്കലും നിൻ പ്രേമവും പ്രണയവും
പ്രിയതമേ നീ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചെങ്കിൽ
ഗാഢമായൊന്നെന്നെ
പുൽകിയിരുന്നെങ്കിൽ...
യാഷ്
Not connected : |
