വിലാപം
അവളെന്‍ മകളെന്‍സോദരി -
പ്രപഞ്ജ സത്യമാം ഭാരാതാംബ,
എവിടെ മര്‍ത്ത്യാനിന്‍ വിവേകമൊരു-
ദുശാസനെപോലലയുമ്പോള്‍ ....?
ഒരു ത്വരയുമില്ലാതലയുന്നൊരാ നിരുപദ്രവകാരിയാം-
ഭ്രാന്തനെന്നുമൊരാ പരിഹാസപാത്രം.
തെരുവിലെ ഭൌതിക ക്രീഡയില്‍ ലെയിക്കുന്നൊരാ ശുനക-
നെത്രെയോ ഭേദമീ മര്‍ത്ത്യനെക്കാള്‍.
മര്‍ത്ത്യാ ... നിര്‍ത്തൂ നിന്‍റെയീ കാഹള മവള്‍-
നിന്‍ സോദരീ, മാതൃത്വമേറിയ നാരി.
പിച്ചിച്ചീന്തിയ സത്നങ്ങളൊരിക്കലാ ജീവരെക്തം,
പ്രദാനം ചെയ്തനിന്‍മാതൃ ഹൃദയം.
ചുടുചോരയൊഴുകി മരവിച്ചകരങ്ങള്‍-
കൊണ്ടാവുതില്ലല്ലോ ഈ കംസനിഗ്രഹം
മതി...ഹേ..മര്‍ത്ത്യാ ആവതില്ലൊരിക്കലു-
മീമനോഹര തീരത്തൊരുജന്മം കൂടി.
മലയാളം കവിതകള്‍ / Malayalam Kavithakal (Poems)
|
മലയാള കവിത | Malayalam Kavitha പുതുതായി ചേര്‍ന്നതു
ഈ മാസ വിജയിതാവ്
Random കവിതകള്‍
For Advertising, Contact
കവിതകള്‍
ഇതും നോക്കുക
അധികം എഴുതിയവര്‍ (Top Contributors)
ഈ മാസം അധികം എഴുതിയവര്‍
Join Vaakyam on 
|
