ശ്മശാനവിലാപം
മനുഷ്യമാംസംചുട്ടുതിന്നു
കറുത്ത പുകച്ചുറ്റി നിന്ന
ആ സന്ധ്യയിൽ
നീയറിയാതെ,
തീയായ് നിന്നെ നക്കിതുടച്ച്..
ഞാൻ പുല്കവേ
നിന്റെ കൊച്ചുകൂരയിൽ
നിന്റെ കിടക്കയും
ബാല്യം മുതൽ..
നിന്നെ ഊട്ടിയുറക്കിയ പാത്രങ്ങളും
സുന്ദരിയാക്കിയ,
നിൻ കണ്മഷി ടപ്പിയും
നിന്നെക്കാണാതെ വാടിതുടങ്ങിയ
നിൻ മഷിതണ്ടും
നിന്നെക്കാണാതനാഥമായ്
യാത്രചൊല്ലിപ്പിരിഞ്ഞുപോം
നിൻ ഉറ്റവരെനോക്കി
നിശബ്ദമായ് കേഴുന്നു...
Not connected : |
