പ്രിയേ നിനക്കായ്‌...
തഴുതിട്ടടച്ചോരെൻ മനസിൻ കവാടങ്ങൾ
ഞാനറിയാതെയെപ്പോഴോ നീ തുറന്നു .
നിൻ സ്നേഹമാം തൂമലർ കൊണ്ടെന്റെ നെഞ്ചകം
ഞാനറിയാതെയെപ്പോഴോ നീ നിറച്ചു.
അറിയാതെയെപ്പോഴോ സ്നേഹിച്ചു എന്നെ നീ
അതിലേറെ സ്നേഹിച്ചു നിന്നെ ഞാനും.
വിധിയെന്ന വേടന്റെ വലയിലായ് ഇന്നു നാം
വിരഹാർദ്ര ചിത്തരായ് തീർന്നിടുമ്പോൾ
ചിറകറ്റു വീഴുന്നു സ്വപ്നങ്ങൾ ഒരു കോണിൽ
ചിരകാല മോഹങ്ങൾ ബാക്കിയാക്കി.
കരയുവാൻ പോലും കഴിയാതെ ഇന്നു നാം
കരളിലെ വേദന പങ്കിടുമ്പോൾ ,
തളരുമെൻ കരതലം നെഞ്ഞ്ജോടോതുക്കി ഞാൻ
ഇടറാതെ നിന്നോടോതിടുന്നു
കാലങ്ങളെ ത്രയോ പോയ്‌ മറഞ്ഞൊട്ടെ
കാത്തിരിപ്പെത്രയോ നീണ്ടു നിന്നോട്ടെ
എൻ ഉൾത്തുടിപ്പണയുന്ന കാലം വരെ
എൻ പ്രിയതമ നീ മാത്രമായിരിക്കും...
Not connected : |
