കറുത്ത വര്‍ഗ്ഗം
ലഹരിയുടെ മട്ടു
നുണഞ്ഞു അവര്‍
പിന്നെയും വാതില്‍
മുട്ടി
കറുത്തുനരച്ച
മുടിനാരുകള്‍ക്ക്
ഇനിയും മടുപ്പു
വന്നിട്ടില്ല
അവളുടെ
മോഹങ്ങള്‍ക്കു മുന്നില്‍
ഇരുണ്ട രാത്രിമാത്രം
മാപ്പുസാക്ഷി;
കേഞ്ഞപേക്ഷിച്ചിട്ടും
ആ ഇരുട്ടിന്റെ
രശ്മികള്‍ ആ പൂവിനെനുള്ളിനോക്കി
ചിലര്‍ പിഴുതുമാറ്റി;
എന്നേക്കും
അരോ
നിലവിളിച്ചിരുന്നു
ആ ചെറുകുടിലില്‍
നിന്നും
സ്നേഹത്തിന്റെ
സ്പര്‍ശത്തിനുവേണ്ടി
അതിപ്പോള്‍
കേള്‍പ്പാനില്ല;
ആളുകള്‍ തടിച്ചു
കൂടി;
ചിലര്‍ ചങ്കുപ്പൊട്ടി
കരഞ്ഞുനിലതടിക്കുന്നു
എന്‍ മകളെന്നുച്ചൊലി!
എന്നാലും ചിലര്‍
പിറുപിറുക്കുന്നിങ്ങനെ
എന്റെ കൈയിലും
ആ നോവിന്റെ കറ പറ്റിയിരിക്കുന്നിതാ
മറ്റുചിലര്‍
ലജ്ജ തോന്നുന്നു
ഞാെനാരു പരുഷ്യനെന്നതു
ഓര്‍ത്തിടുമ്പോള്‍
എന്നിട്ടും ചിലര്‍
ആ പൂ കൊഴിഞ്ഞില്ലെന്നു
ചിലരെ വിശ്വാസിപ്പിക്കുന്നു
തെങ്ങലോടെ
Not connected : |
