ഭൂമി...
ഈയാം പാറ്റകളായിരുന്നു നാം
ഇണ പിരിയാത്തതാം ഈയാം പാറ്റകൾ
നിനക്ക് പെറ്റുപെരുകാനെൻ ഗർഭപാത്രമേകി
എന്റെ മണ്ണടരുകളിൽ നിൻ
കിടാങ്ങൾ സുഖമായുറങ്ങി
വേനലിൽവാടും നിൻ മനസിൽ
ഞാനൊരു മഴയായി
നിനക്കായ് ശിശിരവസന്തങ്ങൾ
മാറി മാറി ഞാൻചൂടി
എന്റെ മേനിയിൽ നീ താറടിച്ചപ്പോഴും
ചാണക ചൂലുമായെൻ മരങ്ങളെ
നീ തുടച്ചെറിഞ്ഞപ്പോഴും
പാൽചുരത്തുംമലകളെ
നീ തച്ചുടച്ചപ്പോഴും
ഞാൻ മൗനം ഭുജിച്ചു
ഒടുവിൽ നിൻ ശ്വാസം നിലച്ച്
തിരികെയെത്താൻ നേരമടുക്കെ
ഒരാറടി മണ്ണിൽ തീർക്കും ഞാൻ
നിനക്കായ് കരുതിയ കണക്കുകളത്രയും.
___അർജുൻ കൃഷ്ണൻ
Not connected : |
