തിന്മ
കാല പുരിയിൽ ചെന്ന് കാലനോടു ചോദിച്ചു ,
എന്തിനെൻ പ്രാണൻ എടുത്തു അതിവേഗം ,
മറുപടിയായി ചൊല്ലിനാൽ കാലൻ,
മാനവ ഉദ്യാനത്തിലെ മനസ്സിൽ നന്മയുള്ള പൂവ് നീ,
നിന്നെ അല്ലെ അടർത്തേണ്ടു ഞാൻ.
മിഴികൾ തേങ്ങിയ ഹൃദയം ഉറപ്പിച്ചു,
ഇനിയുള്ള ജന്മത്തിൽ തിന്മയാം ഹൃദയമായി ജീവിക്കുക.
പിന്നീട് വന്നൊരാ തലമുറയൊന്നുമേ,
കണ്ടതില്ല ഭൂവിൽ ഒരിറ്റു നന്മയും.
Not connected : |
