ഒരുമഴ പിരിയുമ്പോള്‍
ഏതോ മിഴിപ്പീലിയില്‍
പുണരും മധുര സാന്ത്വനം
ആത്മമധുരമായ്
പെയ്തുപെയ്തേതോ
മഴ പിരിഞ്ഞകാലം
പെയ്യുവാന്‍ നാമൊരു
മേഘമായ കാലം
ആത്മാവിന്‍ ഹൃദ്യമാം
മധുരമഴക്കാലം
ഏതോ നിശാനിദ്രയില്‍
നീയെന്ന താരകം
നിലാവിന്‍ കമ്പളമായ്
ഭൂമിതന്‍ ഹൃദയപത്മം
ഞാന്‍ നിന്നെയറിയുമ്പോള്‍
നീയൊരു വിസ്മയമാകുന്നു
അറിയുവാന്‍ വൈകി നിന്നെ
ആത്മഹൃദയമധുവാം നിന്നെ
ആ രാഗവുമറിഞ്ഞില്ല
ആ ഭാവവുമറിഞ്ഞില്ല
ഈണം കൊണ്ടു നിറയും
മനസ്സുമറിഞ്ഞില്ല
ഈ വഴിപ്പൂവിന്‍
ചിരിയും കണ്ടില്ല
ശരത്കാല മൗനമായ് രാഗം
നിഴല്‍ പോലെയായ് ഞാന്‍
ഓര്‍മ്മകളില്ലാതെ
വിട്ടു പോകുന്നു ഞാന്‍
Not connected : |
