കൊഴിഞ്ഞു വീണ പനിനീര്‍പുഷ്പം
അതിമാനോഹരിയായ
എന്‍ഉദ്യാനത്തിന്‍
നടുവിലായ് മന്ദമാരുതന്‍
തന്‍ തലോടലേറ്റ്
കൊണ്ടാടീടുന്ന
അതിമാനോഹരിയായ
പനിനീര്‍പുഷ്പമേ നിന്റെ
സൗരഭ്യം എന്നും
ആത്മസ്പര്‍ശനീയം നിന്റെ
ഇതളുകള്‍ പകരുന്ന
കുളിര്‍മ എന്നും
ഹ്രിത്തിലായ്‌ മായാതെ
നില്‍ക്കുമ്പോള്‍
ഓര്‍ക്കുവാന്‍
പറ്റുന്നില്ല എന്റെ
ഹൃദയത്തിന് നീയില്ല
ഇന്നെന്റെ കൊച്ചു
പൂന്തോട്ടതിലായ് അന്നു
ആര്യന്‍ തന്‍ മൂര്‍ചയേറും
രശ്മികള്‍ നിന്മേല്‍
പതിച്ചപ്പോള്‍ പൊള്ളുന്ന
നിന്‍ ഹൃദയത്തിന് വേദന
താങ്ങവയ്യാതെ നീ
പൊട്ടികരഞ്ഞപ്പോള്‍
ആശ്വാസാവക്കുകതുളോതുവാനല്ലാതെ
ഒന്നുമേ ചെയ്യുവാന്‍
സാധ്യമല്ലന്നെനിക്ക്
കൊതിപ്പൂ ഞാന്‍ വീണ്ടും
നിന്നെ കാണാന്‍ സോദരി
ആയിരം ബാഷ്പാഞ്ചലികള്‍
സ്വര്‍ണ ലിപിയാല്‍
രചിപ്പൂ ഞാന്‍ സോദരി
നിന്മുന്നിലായ് "
Not connected : |
