പ്രകൃതിയെന്നെ കൃപയോടെ നോക്കുന്നൂ
പ്രകൃതിയെന്നെ കൃപയോടെ നോക്കുന്നൂ.
കൈതവം കളഞ്ഞേതു പുല്‍മേട്ടിലും
ശൈശവം ഞാന്‍ കളിച്ചു തിമിര്‍ക്കുന്നു
കുന്നിലേറുന്നു ചോരത്തിളപ്പുമാ-
യെന്നിലേറും മദോന്മത്ത യൌവ്വനം.
കാടുകള്‍ക്കുള്ളിലേറെ നിഗൂഢമാം
ജീവചോദനതന്‍ പൊരുള്‍ തേടുന്നൂ
മലമടക്കില്‍ പതഞ്ഞു പൊങ്ങുന്നു ഞാന്‍
മലയിടുക്കില്‍ കുതിച്ചു താഴുന്നു ഞാന്‍
നദിയിലെല്ലാം തകര്‍ത്തൊഴുകുന്നു ഞാന്‍
ചുഴിയിലേറ്റം വിവശ,മാഴുന്നു ഞാന്‍
എന്റെ കോശങ്ങള്‍ മന്ത്രിപ്പു മന്ദ്രമായ്‌
നിന്മടിത്തട്ടിലെന്നെ,യുറക്കുക.
Not connected : |
