പ്രണയം
നീല നിലാവ് നാണം പൊഴിക്കുന്ന
ഈരാവില്‍ നീയൊരു പൊന്‍താരമായി
കായലില്‍ ഓളങ്ങള്‍ കളകളം പാടുമ്പോള്‍
മൂകയായി നില്കുന്നതെന്തേ സഖീ നീ
മൗനം കവര്‍ന്നൊരു മാന്‍പേട പോല്‍
പകലിനെ പ്രണയിച്ച സന്ധ്യ മാഞ്ഞു
വാനമ്പാടികള്‍ കൂടണഞ്ഞു
വെണ്‍ചന്ദ്രലേഖ പുഞ്ചിരി പൊഴിക്കുമ്പോള്‍
എന്തേ പ്രണയം മറന്നുനിന്നു നീ
നിലാവിലലിയും നിശാഗന്ധി പോല്‍
പൂവുകള്‍ നാണത്താല്‍ മുഖം കുനിച്ചു
നിശാശലഭങ്ങള്‍ നര്‍ത്തനമാടി
രാപ്പാടി പാടാന്‍ കൊതിക്കുന്ന രാവില്‍
എന്നോടൊരു വാക്കും മിണ്ടിയില്ല നീ
നിന്‍ പ്രണയം എന്നോടു ചൊല്ലിയില്ല
വിടരാന്‍ കൊതിക്കുന്ന പൂവുപോലെ
മഴകാത്തു കഴിയുന്ന വേഴാമ്പലായി
തന്നനം പാടുന്ന അരുവിതന്‍ കുളിരുമായി
എന്‍ മനം നിന്നു തുടിച്ചിടുന്നൂ
നിന്നേ പുണരാന്‍ കൊതിച്ചിടുന്നൂ
Not connected : |
