പാഴ്ക്കിനാവ്.. #04
യാത്ര ചൊല്ലി പിരിഞ്ഞീടുവാൻ
എന്തെ നിനക്കിത്ര തിടുക്കമായി
ഇനീയീ സ്നേഹത്തിൻ ചില്ല നമുക്കായി
വീണ്ടും തളിർക്കില്ല പൂക്കുകില്ല..
എന്നെ തനിച്ചാക്കി പോയിടുമ്പോൾ
പിന്തിരിഞ്ഞു വീണ്ടും നോക്കിടേണ്ട
തേങ്ങലൊതുക്കി ഞാൻ നോക്കീടും
യാത്രാമൊഴി ചൊല്ലി പിരിഞ്ഞിടുമ്പോൾ
പിടയുമീ മനസ്സിൻ മിടിപ്പ് കൂട്ടി നെഞ്ചം
തളരുന്നെൻ കൈകളും കാലുകളും
ഇനിയീ ജനാലയിൽ പിടിച്ചു നിന്നിടട്ടെ
നോക്കെത്താ ദൂരത്തു നീ മറയുവോളം
മറക്കാം എന്നൊരു വാക്കിനാൽ ഒടുങ്ങിയോ
മയിൽ‌പീലി ഉറങ്ങും പുസ്തകത്താളിൽ
നാം കോറിയിട്ട വരികളും ആത്മാവും
പിന്നെ പിറവിയെടുത്ത മോഹങ്ങളും
നിന്നോർമ്മകളിൽ നിന്ന് ഞാൻ മായില്ല
മായ്ക്കുവാൻ കഴിയില്ല ഒരിക്കലും
മായിച്ചീടുവാൻ വെറുതെ ശ്രമിച്ചീടുകിൽ
വീണ്ടും വീണ്ടും തെളിയുമീ രൂപം
വിരഹമിന്നെന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചപ്പോൾ ,
തകർന്നുപോയെൻ മനസ്സും ദേഹവും
പിരിയുമീ വേളയിൽ കണ്ണീർപൂക്കളാൽ
തീർത്തിടുന്നു നിനക്കുഞാനെൻ സ്നേഹാഞ്ജലി.
ഇനിയില്ല സായന്തനങ്ങൾ നമുക്കായി
ഇനിയില്ല ഋതുക്കൾ നമ്മെ തഴുകാൻ
ചെവിയിൽ മൂളാൻ വരികളും ഇല്ല
മോഹങ്ങൾ അസ്തമനം പൂണ്ടു നിൽപ്പു
എന്തിനീ വേഷം കെട്ടിയാടി നമ്മൾ
നെയ്തുകൂട്ടി സ്വപ്നങ്ങളും മോഹങ്ങളും
വെറും മിഥ്യ സങ്കല്പമായി ഭവിച്ചീടുകിൽ
പിന്നെ വെറുതെ ആടി തിമിർത്തതെന്തേ?
വിരഹത്തിൻ വേദന നല്കിടാൻ മാത്രം
എന്തപരാധം ചെയ്തു ഞാൻ സഖി
മിഴികൾ അടച്ചു ഞാൻ കുമ്പിട്ടിരിക്കട്ടെ
കണ്ണീർ വറ്റി, പൊടിയുന്നു നിണതുള്ളികൾ.
വെറുമൊരു പാഴ്ക്കിനാവ് നൽകി നീ
എന്നെ തനിച്ചാക്കി പോയില്ലേ
യാത്ര പോകുന്നു ഞാനീ വേളയിൽ
പോയി വരാം എന്ന് മൊഴിഞ്ഞിടാതെ..
ഷൈജു..
Not connected : |
