നിലാവ് മാഞ്ഞു  

കണ്ണിൽ കവിതയും മെയ്യിൽ താളവുമായി വഴിയോരപ്പൂക്കളെ പൊൻ താരകങ്ങളാക്കി മേഘത്തെ പ്രണയിച്ചുമുറവയെ കുളിർപ്പിച്ചും നിൻ കുളിർകുടിച്ചും നടന്നുഞാനെത്രനാളീ വഴി.

പതിറ്റാണ്ടുകൾ കണ്ണ് ചിമ്മുന്ന പോലകന്നുപോയി ആ പാദനിസ്വനങ്ങൾ നിശബ്ദമായി ചാരുമന്ദസ്മിത നിഴലുകൾ പേറും പ്രേതത്താഴ്വരയിലൂടഴലുന്നു,
ആകാശവെണ്മ മാഞ്ഞു; പാതയവസാനിക്കട്ടെ!

0

രചിച്ചത്:പ്രൊഫ്. പി.എ.വര്ഗീസ്
തീയതി:29-09-2017 09:39:50 AM
Added by :profpa Varghese
വീക്ഷണം:447
നിങ്ങളുടെ കവിത സമ്മര്‍പ്പിക്കാന്‍