വിരഹം
കൃഷ്ണതൊട്ടിൽ പോൽ തൂവെള്ളനിറമാമ് അനുരാഗം
കറതെല്ലുമില്ലാമാം പളുങ്കുപാത്രം
നിലാവിൻ കാന്തിപോൽ ചൊരിയും അനുരാഗമേ
നീയാം സ്പന്ദനം ഹൃദയതുടിതാളം
അവർണനീയം നിൻകാന്തവലയം
നിൻ മേന്മ അറിയും മനസ്സിൻ
കാടത്തം വാർന്നുപോകുന്നു
നീയാം പ്രണയഭാവം
എന്നിലെ കാമുകനെ തൊട്ടുണർത്തി
നീയാം വിരഹഭാവം
എന്നിലെ കവിയെ തൊട്ടുണർത്തി
ഓരോ വരിയും നിനക്കായ്
ഓരോ ശ്വാസവും നിനക്കായ്
മറനീക്കി പുറത്തുവന്ന പ്രണയമേ
നിർവരവ് കുടികൊള്ളുന്നുവോ അതോ വിടചൊല്ലുന്നുവോ
വിരഹമാം വികാരമുണർത്താൻ വന്നതെന്തിനു നീ
ഉലയിൽ നീറാൻ എന്തിനെന്നെ തൊട്ടുണർത്തി !!!
Not connected : |
