കൃഷ്ണാർജ്ജുനം
മിഴിതുറക്കാതെൻ മാനസകോവിലിൽ
ഞാൻ കാണും പുണ്യത്തെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു ....
എന്നാത്മാവിനെ ആനന്ദവീഥിയിൽ
കൂടെ നയിച്ച നീ എന്റെ പുണ്യം...
മിത്രമതോ എന്റെ സോദരനോ എൻ്റെ
പ്രാണനേക്കാളേറെ വിലമതിപ്പൂ ...
ആ മുഖദർശനം എന്നുമെൻ സ്വപ്നമായ്
ആ കരസ്പര്ശവും തീരാത്ത മോഹമായ് ...
നിദ്രയിലെന്നുമെൻ സ്വപ്നമായ് വന്നും
ജീവിതപാതയിൽ എൻ തണലായും
ഒരു നറുപൂവിൻ നൈർമ്മല്യമോടെയും
ഉദയരശ്മിതൻ പൊൻപ്രഭയാലും
എനിക്കായൊരുക്കിയ ഈ പുതു ജീവിതം
ഇനിയെന്നും സ്വർഗമായ് മാറുകില്ലേ?
Not connected : |
