ഇരുട്ട്  - തത്ത്വചിന്തകവിതകള്‍

ഇരുട്ട്  

എല്ലാം ശുന്യം ആയിരിക്കുന്നു.അമാവാസി യിലെ ആകാശം പോലെ എങ്ങും ഇരുട്ടു മാത്രം
എന്നിലെ എന്നെ നഷ്ടമാകുന്നു.ഇനി ഒരു തിരിച്ചു വരവ് ഉണ്ടാകില്ല...മാറ്റം അത് അനിവാര്യം,
ഓര്‍മകള്‍ എന്നും ഇങ്ങനെ ആണ് കുത്തി നോവിച്ചു കൊണ്ട് ഇരിക്കും ചിലപ്പോ നമ്മുടെ ഹൃദയം മുറിച്ചു കളയും,
കാലത്തിന്റെ ചവിട്ടു കൊട്ടയില്‍ ഞാന്‍ കളഞ്ഞ എന്റെ ആയുകിയാ ഓര്‍മ്മകള്‍ എന്തിനു എന്റെ നിദ്രയെ ഉണര്‍ത്തുന്നു
വെറുത്തു തുടങ്ങി ഇരിക്കുന്നു എന്നെ ഞാന്‍,മനസ്സും ശരീരം ഉം വേര്‍പെടുന്നു
ഇനി ആകില്ല എനിക്ക് ഞാന്‍ ആകാന്‍......
ഓര്‍മ്മകള്‍ എന്നെ കൊന്നു തിന്നു.വേനലില്‍ വറ്റി വരണ്ട തോട്ടിലെ പിടയുന്ന മീനുകല്‍ പോലെ...ഞാനും എന്റെ ഹൃദയവും...............


up
0
dowm

രചിച്ചത്:ശംജാദ്
തീയതി:05-05-2014 11:35:37 AM
Added by :ശംജാദ് ഷംസുദീന്‍
വീക്ഷണം:287
നിങ്ങളുടെ കവിത സമ്മര്‍പ്പിക്കാന്‍


കൂട്ടുകാര്‍ക്കും കാണാന്‍

Get Code


Not connected :